مردی اسب اصیل و بسیار زیبایی داشت که توجه هر بیننده ای را به خود جلب میکرد. همه آرزوی تملک آن را داشتند.
بادیه نشین ثروتمندی پیشهاد کرد که اسب را با دو شتر معاوضه کند، اما مرد موافقت نکرد.
حتی حاضر نبود اسب خودرا با تمام شتر های مرد بادیه نشین تعویض کند.
بادیه نشین با خود فکر کرد: حالا که او حاضر نشد اسب خود را با تمام دارایی من معاوضه کند، باید به فکر حیله ای باشم.
روزی خود را به شکل یک گدا در آورد و در حالی که تظاهر به بیماری میکرد در حاشیه جاده ای دراز کشید.
او میدانست که مرد با اسب خود از آنجا عبور میکند. همین اتفاق هم افتاد مرد با دیدن آن گدای رنجور، سرشار از همدردی، از اسب خود پیاده شد به طرف مرد بیمار و فقیر رفت و پیشنهاد کرد که او را نزد پزشک ببرد.
مرد گدا ناله کنان جواب داد: من فقیرتر از آن هستم که بتوانم راه بروم روزهاست که چیزی نخورده ام و نمیتوانم از جا بلند شوم. دیگر قدرت ندارم.
مرد به او کمک کرد که سوار اسب شود. به محض اینکه مرد گدا روی زین اسب نشست پاهای خود را به پهلوهای اسب زد و به سرعت دور شد.
مرد متوجه شد که گول بادیه نشین را خورده است. فریاد زد: صبر کن میخواهم چیزی به تو بگویم.
بادیه نشین که کنجکاو شده بود، کمی دورتر ایستاد.
مرد گفت: تو اسب مرا دزدیدی. دیگر کاری از دست من بر نمی آید، اما فقط کمی وجدان داشته باش و یک خواهش مرا بر آورده کن. برای هیچ کس تعریف نکن که چگونه مرا گول زدی.
بادیه نشین تمسخر کنان فریاد زد: چرا باید اینکار ار انجام دهم!؟
مرد گفت: چون ممکن است، زمانی بیمار درمانده ای کنار جاده ای افتاده باشد.
اگر همه این جریان را بشنوند دیگر کسی به او کمک نخواد کرد.
بادیه نشین شرمنده شد. بازگشت و بدون اینکه حرفی بزند، اسب اصیل را به صاحب واقعی آن پس داد...
نظرات شما عزیزان:
|
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
اسب اصیل
نويسنده: 
